Find light in the beautiful sea
Blijf op de hoogte en volg Renate
04 Januari 2013 | Thailand, Pattaya
Rihanna - Diamonds
19 jaar geleden was mijn moeder hoogzwanger. 4 januari 1994 kon ze zich niet bedenken dat het kleine meisje dat ze de volgende dag baarde niet genoegen zou nemen met de bewegingsvrijheid die ze op dat moment ontving. 19 jaar geleden zat mijn vader in grote spanning. Op dat moment kon hij zich niet bedenken dat de navelstreng die hij de volgende dag zou doorknippen 19 jaar later definitief doorgeknipt zou zijn. 19 jaar later is dat kleine meisje in de buik namelijk groot en volwassen geworden. Ze kookt, wast en babysit nu zelf. Heit en mem, alvast gefeliciteerd met jullie dochter. Drink er één op mij, maar wel in stijl. (Lees: perzik Canei wijn.) Dit is waarschijnlijk niet de eerste verjaardag dat we ver van elkaar verwijderd zijn, maar weet dat waar ik me in de toekomst ook bevind, ik onvoorwaardelijk van jullie houd en mijn drang om in het buitenland te leven niets te maken heeft met jullie opvoeding of onze relatie. Oké, genoeg sentimentaliteit.
De afgelopen week had ik vakantie. Ik heb bijna elke dag aan het strand gelegen. Op de laatste dag van het jaar ben ik naar Koral Island geweest. Hier was het water zo blauw, dat je koraalrif vanaf de boot in het water kon zien. Ik ging ook parasailen en dat was heel leuk om te doen.
Ik heb me deze week vaak heel gelukkig gevoeld. Als ik bij Poo achterop de scooter zat en we kilometerslange tochten maakten om de beste stranden van Pattaya op te zoeken. Als ik kippensoep in kokosnotenmelk at. Als ik op een paradijselijk strand merkte dat mijn zonnebrand bijna op was. Maar mijn grootste geluksmoment van mijn hele verblijf wil ik graag met jullie delen:
De decemberkilo’s moeten eraf en wel zo snel mogelijk. Mijn motivatie reikt nog verder uit dan de Kilimanjaro en zo kwam ik terecht in Tony’s Gym. Eerst schaamde ik me een beetje tussen alle spierbundels en bodybuilders, maar toen ik eenmaal op een fiets zat vond ik mijn drive. Ik fietste in Nederland immers 12 tot 24 kilometer per dag. Ik voelde me nog meer in Nederland toen ik BVN kon kijken. Maar het allerleukste van dit fitnessbezoekje was de kleedkamer. Ik kon warm douchen! Ik denk dat ik langer heb gedouched dan gesport en ik denk ook dat Tony geen besef heeft hoe erg zijn waterrekeningen omhoog zullen vliegen sinds ik een abonnement heb. Dit verhaal is niet spannend voor de lezers, maar ik wil alleen maar duidelijk maken hoe ik ben veranderd. Dingen die eerst totaal niet bijzonder voor me waren, betekenen nu zoveel!
Deze week zijn er hele rare mensen op me afgekomen. Normaal gesproken ben ik iemand die zich altijd openstelt voor een conversatie. Ik zie het als een kans om over mijn doel en missie te beginnen en daarmee mensen te inspireren. Deze week heb ik zulke aparte gevallen meegemaakt, dat ik niks wist te zeggen. Bij de voorbeelden die ik ga noemen, klinkt het alsof ik een wilde fantasie heb, maar het is echt gebeurd! Iemand kwam naar me toe om te vertellen dat ik op een vis lijk. Vooral mijn lippen en wangen zouden van een vis kunnen zijn. Beledigingen en complimenten lopen in de Thaise cultuur nog wel eens door elkaar heen en ook dit keer wist ik niet hoe het bedoeld was. Erger was de persoon die op me afkwam en zei dat hij graag een kind wilde en ik een geschikte moeder leek. Hij wilde een kind van me, omdat hij hoopte zelf daardoor meer op het rechte pad te blijven. Maar de allerergste persoon die deze week op me afkwam was een lid van de Scientology. Deze man wist alles van me. Ook dingen die niemand kan weten. Mijn lievelingskleur, lievelingsgetal, lievelingsbloem, al mijn slechte eigenschappen… Ik heb hier 3 dagen slecht van geslapen, maar na veel gebeden heb ik weer nachtrust. Veel mensen aan wie ik vertel wat voor mensen er op me afkomen, vragen zich af waarom ze altijd op mij afkomen. Ik zou willen dat ik het antwoord wist.
2 dagen na mijn examens ging ik naar Parijs met mijn moeder. Ik dacht dat ik gezakt zou zijn en had afleiding nodig. We sliepen in een hotel waarbij de verwarming scheef hing en de deur van de badkamer tegen het bed aankwam als je hem opende. Mijn moeder en ik hebben hier foto’s van gemaakt, omdat we in zo’n desastreus hotel sliepen.
Een half jaar later schaam ik me hier kapot voor. Het bed sliep heerlijk, er was een warme douche en zelfs een ontbijt aanwezig. Ik zou in geen enkele foto kunnen uitdrukken hoe rampzalig mijn situatie op dit moment is. Het is zelfs niet te filmen, want ik leef in het donker. Alle lampen zijn kapot, maar daar valt nog mee te leven. Douchen bij een ander, niet kunnen koken of afwassen ook. Maar het toppunt is dat ik water van de buren moet aandragen om mijn wc te kunnen doorspoelen. Ik denk dat dit de ergste arbeid is die ik ooit in mijn leven heb verricht. Elke keer krijg ik het gevoel dat ik leef in ‘Little House On The Prairie’. Ik heb zelfs naar hotels gezocht, omdat mijn situatie ondraaglijk werd. Maar het is hier nu zo toeristisch, dat alle hotels vol zitten. Gelukkig kreeg ik net het bericht dat ik kan verhuizen naar een huis in dezelfde straat. Het allerbeste nieuws: Dat huis heeft een wasmachine!
Vandaag is mijn eerste werkdag van 2013. Ik heb het werk gemist. Mijn vakantie was heerlijk, maar is niet de reden waarom ik hier ben gekomen. Ik kon niet wachten om weer met vrouwen in gesprek te gaan en de meiden van Tamar Center te helpen met al hun bezigheden.
Ik denk aan jullie kaaskoppen, tot de volgende blog.
19 jaar geleden was mijn moeder hoogzwanger. 4 januari 1994 kon ze zich niet bedenken dat het kleine meisje dat ze de volgende dag baarde niet genoegen zou nemen met de bewegingsvrijheid die ze op dat moment ontving. 19 jaar geleden zat mijn vader in grote spanning. Op dat moment kon hij zich niet bedenken dat de navelstreng die hij de volgende dag zou doorknippen 19 jaar later definitief doorgeknipt zou zijn. 19 jaar later is dat kleine meisje in de buik namelijk groot en volwassen geworden. Ze kookt, wast en babysit nu zelf. Heit en mem, alvast gefeliciteerd met jullie dochter. Drink er één op mij, maar wel in stijl. (Lees: perzik Canei wijn.) Dit is waarschijnlijk niet de eerste verjaardag dat we ver van elkaar verwijderd zijn, maar weet dat waar ik me in de toekomst ook bevind, ik onvoorwaardelijk van jullie houd en mijn drang om in het buitenland te leven niets te maken heeft met jullie opvoeding of onze relatie. Oké, genoeg sentimentaliteit.
De afgelopen week had ik vakantie. Ik heb bijna elke dag aan het strand gelegen. Op de laatste dag van het jaar ben ik naar Koral Island geweest. Hier was het water zo blauw, dat je koraalrif vanaf de boot in het water kon zien. Ik ging ook parasailen en dat was heel leuk om te doen.
Ik heb me deze week vaak heel gelukkig gevoeld. Als ik bij Poo achterop de scooter zat en we kilometerslange tochten maakten om de beste stranden van Pattaya op te zoeken. Als ik kippensoep in kokosnotenmelk at. Als ik op een paradijselijk strand merkte dat mijn zonnebrand bijna op was. Maar mijn grootste geluksmoment van mijn hele verblijf wil ik graag met jullie delen:
De decemberkilo’s moeten eraf en wel zo snel mogelijk. Mijn motivatie reikt nog verder uit dan de Kilimanjaro en zo kwam ik terecht in Tony’s Gym. Eerst schaamde ik me een beetje tussen alle spierbundels en bodybuilders, maar toen ik eenmaal op een fiets zat vond ik mijn drive. Ik fietste in Nederland immers 12 tot 24 kilometer per dag. Ik voelde me nog meer in Nederland toen ik BVN kon kijken. Maar het allerleukste van dit fitnessbezoekje was de kleedkamer. Ik kon warm douchen! Ik denk dat ik langer heb gedouched dan gesport en ik denk ook dat Tony geen besef heeft hoe erg zijn waterrekeningen omhoog zullen vliegen sinds ik een abonnement heb. Dit verhaal is niet spannend voor de lezers, maar ik wil alleen maar duidelijk maken hoe ik ben veranderd. Dingen die eerst totaal niet bijzonder voor me waren, betekenen nu zoveel!
Deze week zijn er hele rare mensen op me afgekomen. Normaal gesproken ben ik iemand die zich altijd openstelt voor een conversatie. Ik zie het als een kans om over mijn doel en missie te beginnen en daarmee mensen te inspireren. Deze week heb ik zulke aparte gevallen meegemaakt, dat ik niks wist te zeggen. Bij de voorbeelden die ik ga noemen, klinkt het alsof ik een wilde fantasie heb, maar het is echt gebeurd! Iemand kwam naar me toe om te vertellen dat ik op een vis lijk. Vooral mijn lippen en wangen zouden van een vis kunnen zijn. Beledigingen en complimenten lopen in de Thaise cultuur nog wel eens door elkaar heen en ook dit keer wist ik niet hoe het bedoeld was. Erger was de persoon die op me afkwam en zei dat hij graag een kind wilde en ik een geschikte moeder leek. Hij wilde een kind van me, omdat hij hoopte zelf daardoor meer op het rechte pad te blijven. Maar de allerergste persoon die deze week op me afkwam was een lid van de Scientology. Deze man wist alles van me. Ook dingen die niemand kan weten. Mijn lievelingskleur, lievelingsgetal, lievelingsbloem, al mijn slechte eigenschappen… Ik heb hier 3 dagen slecht van geslapen, maar na veel gebeden heb ik weer nachtrust. Veel mensen aan wie ik vertel wat voor mensen er op me afkomen, vragen zich af waarom ze altijd op mij afkomen. Ik zou willen dat ik het antwoord wist.
2 dagen na mijn examens ging ik naar Parijs met mijn moeder. Ik dacht dat ik gezakt zou zijn en had afleiding nodig. We sliepen in een hotel waarbij de verwarming scheef hing en de deur van de badkamer tegen het bed aankwam als je hem opende. Mijn moeder en ik hebben hier foto’s van gemaakt, omdat we in zo’n desastreus hotel sliepen.
Een half jaar later schaam ik me hier kapot voor. Het bed sliep heerlijk, er was een warme douche en zelfs een ontbijt aanwezig. Ik zou in geen enkele foto kunnen uitdrukken hoe rampzalig mijn situatie op dit moment is. Het is zelfs niet te filmen, want ik leef in het donker. Alle lampen zijn kapot, maar daar valt nog mee te leven. Douchen bij een ander, niet kunnen koken of afwassen ook. Maar het toppunt is dat ik water van de buren moet aandragen om mijn wc te kunnen doorspoelen. Ik denk dat dit de ergste arbeid is die ik ooit in mijn leven heb verricht. Elke keer krijg ik het gevoel dat ik leef in ‘Little House On The Prairie’. Ik heb zelfs naar hotels gezocht, omdat mijn situatie ondraaglijk werd. Maar het is hier nu zo toeristisch, dat alle hotels vol zitten. Gelukkig kreeg ik net het bericht dat ik kan verhuizen naar een huis in dezelfde straat. Het allerbeste nieuws: Dat huis heeft een wasmachine!
Vandaag is mijn eerste werkdag van 2013. Ik heb het werk gemist. Mijn vakantie was heerlijk, maar is niet de reden waarom ik hier ben gekomen. Ik kon niet wachten om weer met vrouwen in gesprek te gaan en de meiden van Tamar Center te helpen met al hun bezigheden.
Ik denk aan jullie kaaskoppen, tot de volgende blog.
-
04 Januari 2013 - 07:51
Marten En Tineke:
hoi renate, is het tot nu toe bij 1x fitness gebleven? die douche is een mooie motivatie om vaker te gaan!hier zie je ook veel mensen de pondjes er af draven of fietsen momenteel, een sportief begin van 2013. feliciteren doen we morgen wel hoor, alles op zijn tijd. mooi dat je weer zin hebt om aan het werk te gaan, er valt vast nog veel goeds te doen terwijl je aan de andere kant al kunt aftellen. time flies........ -
04 Januari 2013 - 15:25
Doreanne:
Hee Renate, jeetje wat een verhalen! Ik wist dat je daar veel zou meemaken, maar dit..
Nou heb ik er wel alle vertrouwen in dat het goed komt met jou, en dat je niet ingaat op het voorstel om moeder van iemands kind te worden, maar je schrikt denk ik wel even.
Wel dapper dat je naar de sportschool gaat: en zie, het wordt beloond! Je mag heerlijk douchen na afloop.
Heel veel succes met werken daar; ik heb respect voor alles wat je daar doet!! -
04 Januari 2013 - 19:20
Jetty:
Gelukkig is het goed met je gekomen. Ik heb wel eens gedacht dat je nooit zonder leiding van je moeder zou kunnen : 2 verschillende sokken dragen, bananenvoeten in je laarzen, Identificeren met Otje die met dieren sprak, niet naar de kleuterschool willen en daardoor meer bent thuis gebleven dan je klasgenoten. Kan het iedereen aanraden: houd een kind dat niet naar school wil geregeld thuis, ze raken nooit meer uitgeleerd!
Groeten van mij.
-
04 Januari 2013 - 22:06
Lia:
O Renate!! Wát een waanzinnig verhaal! Alleen met Gods hulp is het vol te houden lijkt mij...Een totaal ándere wereld waarin het écht overleven lijkt?!Je hebt een leger aan beschermengelen nodig om al die strange people met hun impertinente vragen op afstand te houden!Ik hoop dat jij je níet onnodig blootstelt aan gevaren!!Maak er morgen hóe dan ook een gezellig feestje van!Gefeliciteerd en keep the faith!!God bless you!XGroetjes! -
06 Januari 2013 - 14:40
Bruinsje:
Hee Renate,
Allereerst nog van Harte Gefeliciteerd met je 19e Verjaardag in het verre Thailand! Het is prachtig om je mooie reisverhalen te lezen, wat een andere wereld, en de dingen die je meemaakt en tegenkomt. Het is vandaag de laatste dag van de Kerstvakantie voor de jongens en vandaag ben ik zelf ook jarig. Afgelopen donderdag is Rutger nog een dag geweest bij Jan, Bert en Harm. 's Avond om 21.00 uur waren ze nog buiten aan het spelen en Rutger vond eigenlijk dat hij best wel bij ons kon blijven logeren, want zoals hij zei: Ik ben heel zefstandig, hoor! Dus als je morgen moet boodschappen doen ofzo is dit niet een probleem...Maar voor vijdag hadden we ook alweer vanalles op het programma staan, dus dit doen we binnenkort eens even. Onder het eten hadden we het nog over Thailand, dat de schuinoverbuurvrouw hier bij ons ook uit Thailand komt en getrouwd is met een Nederlandse man. Rutger: Ja, je kunt beter als mand in Thailand zijn dan als vrouw. Harm: "Ja, want vrouwen die proaten allienug maar!"Rutger, Jan en Bert lachen. Rutger zachtjes tegen Jan: Ja, want vrouwen die moeten voor geld met mannen naar bed! Jan: Ja, dat weet ik wel, heur! Harm nog een keer: Ja, want vrouwen die praoten allienug maar!"Grappig! Op de vraag of hij Renate ook mistte betrok zijn gezicht helemaal, ik denk maar snel over iets anders beginnen, antwoordde hij: Ja, ik mis haar wel maar Renate is al over de helft en dan komt ze weer!
Voor de rest alles hier ok in Langelille, Jan heeft voor komende week alweer een paar toetsen op het programma staan en ook een van Engels en daar moet hij best wel veel voor doen. Voor Bert komt nu de periode in groep 8 dat ze gaan oefenen voor de Cito toetsen, die voor Februari op het programma staan en Harm zit in groep 3 en druk bezig met lezen en "rekenen", overal in huis vindt je briefjes met woordjes erop, ook weer hardstikke leuk. Het is op het moment geen winter, we hebben geen witte kerst gehad, maar Pake zei vanmorgen dat het eind van de week kouder gaat worden, dus wie weet komen we nog op de schaatsen, dat zou wel mooi zijn, even lekker de Tjonger uit schaatsen naar Tjeukemeer enzo. Dit klinkt voor jou in het warme Thailand vast heel onwerkelijk. Lukt het allemaal een beetje met het eten, of krijg je hele vreemde dingen voorgeschoteld? Ik las in een van je verhalen iets over ratten eten, jakkes dat lijkt me niet echt zo smakelijk. Als je de verhalen zo leest, wat een wereld ook voor de meisjes en de vrouwen, het is een wereld waar ze helemaal in vast zitten. Heel bijzonder ook zo'n avond om zulke meisjes "vrij te kopen". Dat kunnen wij ons hiet allemaal niet voorstellen. Nou, Renate we doen het eerst zo, een goede tijd toegewenst en ook voorzichtig aan met zulke mensen die dan zomaar op je af komen en iets van je willen of je iets aan willen praten, maar dat is jou wel toevertrouwd en groeten en tot horens vanuit Langelille. Doeg!
Groeten, Bruinsje en de mannen. -
06 Januari 2013 - 19:55
Ylse De Vries:
Hee Renaat,
Wow wat beleef je daar ongelofelijk veel zeg. Ik herken veel dingen in je verhaal, over een andere cultuur enzo maar de culturen zijn wel heel verschillen waar wij in leven.
Ik moest er erg aan wennen om in een andere cultuur te leven.. alles gaat gewoon anders. Ze houden zich niet aan afspraken, alles gaat veel slomer, niet veel dingen zijn belangrijk, slechte communicatie en noem zo maar op. Ik moet zeggen dat ik er nog steeds niet aan gewend ben al wordt het wel veel beter..
Hoe bevalt een andere cultuur jou?
Geniet ervan meid, voor dat je het weet is het alweer voorbij (wanneer kom je eigenlijk weer thuis?)
liefs xxx -
06 Januari 2013 - 21:41
Bart En Ina:
Hallo Renate,
Met veel interesse lezen we je verhalen! We zijn trots op je, dat je zo Gods liefde in de praktijk brengt.
We wensen je nog een hele goede tijd toe in Tailand. En neem ook de tijd om alles wat je daar mee maakt een plekje te geven. Gods zegen toegewenst door Bart en Ina -
08 Januari 2013 - 11:44
Eric En Marthie Gouma:
Hoi Renate,
Nu Lieke weer terug is uit Rwanda en daar ook van alles heeft meegemaakt, lezen wij met extra veel belangstelling jouw verhalen. In zulke omstandigheden weet je je waarschijnlijk dichter bij God dan hier in ons "rijke" westen. Respect voor alles wat je doet! Wij wensen je veel zegeningen in je aandacht voor deze vrouwen en kinderen. En ook al zie je misschien (nog) geen directe veranderingen, door jullie werk komt er vast langzaam een verandering in het hart van deze vrouwen. Nog een goede tijd en zorg ook goed voor jezelf!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
