I had to learn what I got and what I'm not

Jason Mraz - Won't give up

In mijn laatste blog was ik nog in Nha Trang, Vietnam. Ik moest zo snel mogelijk van het midden van Vietnam naar Bangkok gaan. Ik wil de uren die ik in de bussen heb doorgebracht niet tellen,want dan word ik er verdrietig van. Mijn bagage zat nog een keer in de bus naar Laos, gelukkig is dat net op tijd goed gekomen. Verder zijn mijn reizen redelijk goed gegaan.
Het afscheid van Pattaya was wel even zuur. Ik sloot het goed af om met Manouk nog een dagje naar een eiland te gaan. 's Avonds brachten een aantal Thaise vrouwen en Manouk mij naar het busstation. De een vroeg wanneer ik van plan was weer terug te komen en de ander merkte op dat er niemand meer voor haar zingt. Ik had ergere afscheidswoorden kunnen horen.
In Bangkok heb ik 11 uren gewacht, daarna vloog ik 6 uren naar Abu Dhabi in de Verenigde Arabische Emiraten. Hier had ik een tussenlanding van 14 uren. Jullie lezen het al: Het is een en al wachten en zitten.
Een visum voor dit land krijgen was een eitje. Ik moest wel al mijn bagage uitchecken en weer opnieuw inchecken, maar dat had ik er graag voor over. Een man sprak me aan en vroeg waar ik naar toe wilde. Hij werkte voor de airport en gaf me graag tips.
Om niet te langdradig te zijn, deze man nam me mee naar de stad. En alsof ik er uitgehongerd uitzie bestelde hij een large pizza en allemaal salade voor me. Ik was zo dom om me niet in de munteenheid te verdiepen en iemand informeerde me verkeerd, waardoor ik heel weinig geld uit de ATM had gehaald. Dit kan maar één keer per dag, dus wist ik dat ik eigenlijk niks kon ondernemen. Door deze man was ik toch nog in de stad gekomen en kon ik tenminste lunchen.
Deze man was christelijk en we hebben er uren over gesproken. Ik voelde me een pastoor toen hij al zijn verslavingen begon op te biechten en op sombere wijze advies vroeg wat hij kon doen. Hij is pornoverslaafd en heeft veel afkickpogingen gedaan. Mijn pizza smaakte opeens wat minder lekker. Toch merk ik dat ik er door Pattaya wel heel serieus over kan praten en ik heb hem een aantal tips gegeven. Daarna bleef hij maar zeggen dat hij niet geloofde dat ik 19 ben en zo sterk in mijn geloof kan staan. Hij moest weer aan het werk en liet me alleen.
In dit land lopen de mannen in gekke pakjes en de vrouwen in niqaabs. Met een hoofddoek heb ik niet veel moeite, met een niqaab wel. Dit is het teken van zelfrespectloosheid. (Is dat een woord?) Bij dit pak zie je namelijk alleen de ogen en sommige vrouwen dragen er zelfs ook nog een zwarte sluier overheen of een zonnebril. Het zijn spoken in het zwart. Het opvallende is dat alle mannen aan hun zijde mij aanstaren en hun wenkbrauwen op en neer bewegen. Dat de mannen met de westerse vrouwen flirten is grotendeels te wijten aan het gedrag van de vrouwen. Als je jezelf zoveel lager dan je man plaatst, vraag je erom. Van de mannen snap ik niet dat ze denken dat ze vrome moslims zijn op deze manier. In elk geloof heb je hypocrieten, maar ik zag er hier zoveel, dat ik de gedachtengangen van Geert Wilders over begin te nemen. Dit wordt nog wat in Egypte.
Toen ik bij de Starbucks wat had gedronken en weer terug naar de airport wilde, sprak iemand me aan. Hij vroeg waar ik naar toe wilde en bood aan me te brengen. Eerst wilde hij met mij en zijn vrienden dineren. Dit was een typische gastvrije Arabier. Hij nam me mee naar allemaal winkels en ik mocht alles uitzoeken wat ik maar wilde. Ik kon er niet maximaal van profiteren, want mijn tas zat al heel vol. Ik had een aantal weken geleden gedroomd dat ik 2.000.000 euro van een sjeik in Abu Dhabi had afgetroggeld. Mijn profitaties waren minder groot, maar het is wel opvallend dat ik echt zoveel vrijgevigen tegenkwam. Net nu ik in geldnood zat.
Deze man begon ook over zijn verslavingen te vertellen. 'I look to women too much,' zei hij. Volgens hem was dit een grotere verslaving dan roken en toen schrok ik een beetje, want hij stak elke 5 minuten een sigaret op. Deze man heeft me wel weer netjes bij de airport afgezet en wilde de kluis van mijn koffer betalen. Helaas accepteerden ze geen creditcards.
Vandaag heb ik van veel mensen te horen gekregen dat het land mensen zoekt zoals ik. Dat ik hier zomaar een baan kan krijgen, omdat ik westers ben en Engels spreek. Het is een land met ontzettend goede sociale voorzieningen, dus wie weet kom ik nog eens terug. Maar eerst Arabisch leren.